Trzebinia
Trzebinia – Obszar miasta i gminy Trzebinia położony jest w zachodniej części województwa małopolskiego, w powiecie chrzanowskim. Według najnowszej aktualizacji przebiegu granic mezoregionów fizycznogeograficznych Polski, na utworach południowej części Wyżyny Krakowsko – Częstochowskiej – Wyżyny Olkuskiej i Rowu Krzeszowickiego. Niewielka, środkowa część gminy, według badaczy znajduje się w granicach Pagórów Jaworznickich. Geograficznie obszar miasta i gminy jest wyżyną wzniesioną od 269 do 407 m n.p.m. Miasto położone jest w linii prostej około 30 km od Krakowa i 32 km od Katowic. Trzebinia należy do Ziemi krakowskiej – Małopolski, graniczącej historycznie ze Śląskiem.
źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Trzebinia
Dwór Zieleniewskich
Początki historii dworu właścicieli Trzebini sięgają XIII wieku, jednak pierwszy murowany budynek został wzniesiony najprawdopodobniej dopiero w czasach, kiedy właścicielem Trzebini był Dziersław Karwacjan (II połowa XIV w.). Wcześniejsze zabudowania dworskie zbudowane były z drewna. Ostatnimi właścicielami byli Paulina i Marian Zieleniewscy, których nazwisko do dnia dzisiejszego pozostało w nazwie Dworu. Zakupili oni dobra trzebińskie w 1920 r. Obecnie Trzebińskie Centrum Kultury organizuje tutaj liczne koncerty, wystawy i spotkania z ciekawymi ludźmi. Dwór Zieleniewskich oferuje także pokoje gościnne o wysokim standardzie, a w stylowych piwnicach znajduje się restauracja i kawiarnia.
Dom Kultury i kino ” Sokół”
Budynek wzniosło w 1912 r. prężnie działające na ziemi trzebińskiej Polskie Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół”. W latach 30. XX wieku w Sokole uruchomiono kino, które funkcjonowało pod różnymi nazwami do 1989 r. W 1991 r. decyzją ówczesnych władz samorządowych obiektowi przywrócono dawną nazwę „Sokół”, a w 2003 r. przystąpiono do kapitalnego remontu i modernizacji. Obecnie swoją siedzibę ma tutaj Trzebińskie Centrum Kultury, a Kino „Sokół” dysponuje klimatyzowaną salą kinowo-teatralną na 230 miejsc, gdzie można realizować projekcje filmowe, występy teatralne, kabaretowe oraz muzyczne przy doskonałym nagłośnieniu, obrazie i oświetleniu.
Cmentarz Żydowski
Na cmentarzu zachowało się około 800 macew oraz mogiła zbiorowa, kryjąca szczątki Żydów pomordowanych w obozie za torami. W ostatnich latach wzniesiono w tym miejscu pomnik. Najstarszy grób – z zachowanym jedynie imieniem Szymon – pochodzi z 1780 r., natomiast ostatni pochówek – Dawida Eli Markowicza – odbył się w 1942 r.
Trzebinia , ul. Słowackiego
Pomnik „Ofiarom Faszyzmu”
Pomnik „Ofiarom Faszyzmu” na rogu ulic Kruczkowskiego i Krętej w Trzebini postawiony dla upamiętnienia niechlubnej działalności podobozu Auschwitz
Podobóz utworzony na początku sierpnia 1944 r. przy rafinerii ropy naftowej firmy Erdöl Rafinerie Trzebinia GmbH. Powstał w miejscu obozu dla ok. 200 brytyjskich jeńców wojennych, których na krótko przedtem odesłano do obozu jenieckiego Lamsdorf. W pozostałych po nich barakach umieszczono najpierw 300, po dwóch tygodniach ponownie 300, a w połowie września kolejnych 200 więźniów. Ogółem w obozie znajdowało się sześć baraków, w tym cztery mieszkalne, z blachy falistej. Otaczało je ogrodzenie z drutu kolczastego podłączonego do prądu, rozpiętego na drewnianych palach. Kierownikiem obozu był SS‑Unterscharführer Wilhelm Kowol, mający do dyspozycji około 60 esesmanów. Więźniowie, głównie Żydzi z Węgier i Polski, pracowali przy rozbudowie rafinerii: kopaniu rowów, fundamentów, układaniu rurociągów, budowie kanalizacji, torów kolejowych i schronów przeciwlotniczych. Po ataku amerykańskich Latających Fortec w sierpniu 1944 r. więźniów wykorzystywano również do naprawy zniszczeń i odkopywania niewypałów. Prace te były nadzwyczaj ciężkie i wyczerpujące, zaś sytuację pogarszały ciągłe monity dyrekcji rafinerii, domagającej się zwiększenia wydajności oraz tempa robót. W tym celu wzmocniono przede wszystkim nadzór i wymieniono żydowskich kapo na niemieckich. Choć zdaniem dyrekcji krok ten przyniósł pożądane rezultaty, to jednak ze szczegółowych sprawozdań dotyczących efektywności zatrudnienia wynika, że stało się wręcz odwrotnie, gdyż pomimo bicia więźniowie nie byli już w stanie efektywniej pracować. Wobec wysokiej śmiertelności władze SS podjęły decyzję o zamontowaniu na terenie obozu metalowego krematorium opalanego mazutem. W styczniu 1945 r. więźniów ewakuowano pieszo do Rybnika, a stamtąd koleją do obozów Sachsenhausen i Bergen‑Belsen.
Źródło: http://auschwitz.org/
Góra Bożniowa
Dominująca nad Trzebinią, położona po prawej stronie drogi do Olkusza, Bożniowa Góra leży w obrębie Wyżyny Olkuskiej, noszącej w tym miejscu nazwę Pagórów Myślachowickich. Położone na wschód od niej wzgórza stanowią bardzo dobrą ilustrację skomplikowanej budowy geologicznej Trzebini.
Podstawowym materiałem skałotwórczym jest tu permski zlepieniec myślachowicki. Od strony północnej rozciągają się pokłady liczących 280 mln lat piaskowców arkozowych. Tu można odnajdywać okruchy skrzemieniałych pni drzew zwanych araukarytami. Wzgórze to jest śladem po gigantycznej katastrofie, jaką był około 260 mln lat temu spływ bogatego w głazy błota z gór Krakowidów. Górę nazywa się też czasem „Czerwona”.
30 kwietnia 2000 r. na Górze Bożniowej wystawiono Krzyż Milenijny, spod którego można podziwiać w słoneczne dni przepiękną panoramę Trzebini, wzgórza Kowalikowa i Bartoska, Puszczę Dulowską, Górkę, grzbiet Terczyński, zamek Tenczyn w Rudnie, Chrzanów i Jaworzno. Na dalekim planie widać pasmo Karpat od Tatr po Beskidy z kulminacją Babiej Góry. Wzgórze przyciągało również miłośników paralotniartwa, jednak w ostatnich latach jest ich mniej ze względu na stopniowe zarastanie zboczy wyższą roślinnością.
źródło: https://trzebinia.pl/sport-turystyka-i-rekreacja/turystyka/2285-gora-bozniowa